Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl: İngiliz Nostaljisi ve Seyir Zevki
Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl filmi, Nick Park ve Merlin Crossingham ikilisi tarafından yönetilen ve serinin en yeni yapımı olarak yılbaşında izleyicileriyle buluştu. İngiltere halkının kültürünün büyük bir parçası olan bu iki karakterin yeniden perdeye taşınması, yılbaşı zamanında nostaljiye aç olan İngiliz halkına ve benim gibi küçüklüğünde ufak tefek klipleri bulup izlemiş kişilere adeta ilaç gibi geldi desek yeridir.
Wallace ve Gromit’in ünü, basit, anlaşılır ve ailece izlenebilecek bir feel-good film olmasının yanı sıra, kendine has animasyon stiline de dayanıyor. Aardman Animations’ın imza stili olan claymation tekniğiyle hazırlanan filmler, büyük bir emekle seyirciye sunuluyor. Her ne kadar son yıllarda teknolojiden yardım almış olsalar da hâlâ tüm karakterler kil ve silikon karışımıyla elle hazırlanıp şekillendiriliyor. Hatta yakından bakarsanız, kil sanatçılarının parmak izlerini karakterlerin üzerinde görebilirsiniz. Aardman Animations, son dönemde devam filmlerine yönelerek sevilen karakterlere daha fazla ekran süresi tanıyor. Hatta bu filmde ve Shaun the Sheep’in devam filminde olduğu gibi bazı eski karakterleri de yeniden ekranlara taşıyarak onlara yeni maceralarda yer veriyor. En son 1993 yapımı Wallace & Gromit: The Wrong Trousers filminde gördüğümüz kötü karakter Feathers McGraw, bu kez Vengeance Most Fowlun ana kötü karakteri olarak geri dönüyor.
Filmin başında, artık hayatı icatlarının kontrolüne geçmiş bir Wallace görüyoruz. Bu durum, Gromit’le olan ilişkisini de etkilemiş olacak ki Wallace, onu başını okşamak için bile bir makine kullanıyor. Her şey, Wallace’ın Gromit’e bahçe işlerinde yardımcı olması (ya da her şeyi onun yerine yapması) için bir icat yapmasıyla başlıyor. Bir bahçe cücesi olan Norbot, Gromit’in rengârenk çiçeklerle dolu bahçesini, bir müze bahçesi gibi köşeli, renksiz ve ruhsuz bir hâle getiriyor. Filmin ilerleyen sahnelerinde Milton’ın Kayıp Cennet’i, Virginia Woolf’un Kendine Ait Bir Odası* gibi kitapları okurken gördüğümüz ve “eski ruhlu” olduğunu seyirciye birkaç kez hatırlatan Gromit’in, başından beri böyle bir icada ihtiyacı olmadığı çok açık bir şekilde anlaşılıyor. Her ne kadar Gromit, Norbot’tan nefret etse de bu icat komşuların dikkatini çekiyor ve bir gelir kaynağına dönüşüyor. Wallace, Norbot’u komşularının evlerine göndererek bahçe işlerini onun yapmasını sağlamaya karar veriyor. İşte tam bu noktada, Wallace ve Gromit’in ezeli düşmanı Feathers McGraw devreye girerek intikam için bir fırsat yakalıyor. The Wrong Trousers filminden hatırladığımız kötü penguen, Norbot’un sistemine girerek onu kötü bir bahçe cücesine dönüştürüyor.
Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl, bir devam filmi olmasına rağmen önceki yapımları izlemenizi gerektirmeden tüm gerekli bilgileri sunduğu için rahatça izlenebilen, seyir keyfi oldukça yüksek bir animasyon filmi. Zaman zaman temposu düşse de nostaljik atmosferi ve basit olay örgüsü sayesinde bu eksikliğini kapatıyor. Feathers McGraw’ın sahneleriyle eğlencenin dozunu artıran bu filmi, belki de sinemada izlemek daha keyifli olabilirdi. Eğer sadece çocuklar istedi diye bir animasyon filmi izlemek istemiyorsanız ve yaklaşık 80 dakikanız varsa, bu yapımdan büyük keyif alacağınızı düşünüyorum.
Wallace & Gromit: Vengeance Most Fowl: İngiliz Nostaljisi ve Seyir Zevki
