Su Yüzü: Geçmişle Yüzleşme
28. Uçan Süpürge Uluslararası Kadın Filmleri Festivali’nde izleme şansı bulduğum Su Yüzü, yönetmen Zeynep Köprülü’nün ilk uzun metrajlı filmi. Daha önce kısa filmlerle yönetmenliğe başlayan Köprülü ilk uzun filmi olmasına rağmen oldukça başarılı bir iş çıkarmış. Şimdi gelin hep beraber film hakkında konuşalım.
Film, Fransa’dan annesinin düğünü için memleketine dönen Deniz’in terk ettiği geçmişiyle yüzleşmesini konu alıyor. Pişmanlıklar, korkular, özlem, sevgi, arkadaşlık, aile…
Filmin oyuncu kadrosunda Cemre Ebüzziya (Deniz), Nazan Kesal (Tülin), Yasemin Szawlowski (Selen), Aytek Şayan (Fırat), Şamil Kafkas (Suat) yer alıyor. Deniz, Tülin ve Selen karakterlerini filmin odağındaki karakterler olarak ele alabiliriz. Usta oyuncu Nazan Kesal yine bildiğimiz başarılı oyunculuğunu sergilerken Cemre Ebüzziya ve Yasemin Szawlowski ona eşlik ediyorlar. Eşlik ediyorlar diyorum çünkü Cemre Ebüzziya her ne kadar başarılı bir oyuncu olarak karşımıza çıksa da filmde tam olarak beklentiyi izleyiciye veremiyor. Örneğin bazı sahnelerde duygusal anlamda yükselme yaşanırken karakter bunu kameralara yansıtamıyor. Yasemin Szawlowski’nin canlandırdığı Selen karakteri ise Deniz’in hikayesinde önemli bir karakter olmasına rağmen Selen’in hayatına dair kısıtlı bir bilgimiz var. Filmin bana göre en başarısız olduğu kısım bu konu. Hikaye gereği Deniz karakterine odaklanıyoruz ancak yan karakterlerin hayatına dahil olamadığımız sürece hikaye tam olarak tamamlanamamış hissi yaratıyor izleyenlerde. Aralarında geçen sohbetler de bir noktada yüzeysel de kalıyor. Bazı sahnelerde gerçekten kaliteli, gerçekçi diyaloglar izlerken bazı sahnelerde tam tersi gerçekçilikten uzak yapay diyaloglara şahit oluyoruz.
Filmin belki de en güzel tarafı görüntülerdi. Kasaba seçimi, kamera açıları, fotoğraf kareleri özenle kurgulanmış. Bu konuda da sanat yönetmeni Serdar Yılmaz’ı, görüntü yönetmeni Lucile Mercier’i ve tabii ki yönetmen Zeynep Köprülü’yü tebrik etmeden olmaz.
Filmin başarısının bence asıl sebebi ise bizden bir hikaye anlatıyor olmasıydı. Anlatılan hikaye hem gerçek yaşantımızdan hem de filmlerden o kadar içimize işlemiş ki en ufak detaya kadar empati kurabiliyoruz. Bu da filmin izleyiciye geçmesini kolaylaştırıyor. Tabii sadece hikayenin iyi olması bir filmi iyi yapmaz. Hikayeyi desteklemek için de bir sürü sembol kullanılmış. Mesela küflü duvar Deniz’in hayatıyla birebir ilerliyor. Deniz ne zaman kendi hayatıyla ilgili bir karar alsa bunu duvara da yansıtıyor. Yine aynı şekilde köpek, babasını temsil ediyor. Memleketine döndükten sonra ilk olarak köpekle karşılaşan karakterimiz filmi yine köpekle birlikte sonlandırıyor. Babasının ölümü için kendini suçlayan Deniz, köpeğin kaybolduğu zaman geçmişine babasıyla denize açıldığı günlere dönüyor. Yine filmin adında da yer alan su filmin önemli bir bölümünü kaplıyor. Deniz yüzleşmekten korktuğu suya tekrar döndüğü zaman aslında kendine dönmüş, geçmişiyle barışmış oluyor. Evi su basması, yavaş yavaş denize alışmaya başlaması gibi detaylar bize her şeyin yavaş yavaş su yüzüne çıktığını ve geçmişte korkulan şeylerin anlaşılmaya başladığını, daha da doğrusu kabullenilmeye başladığını gösteriyor.
Filmdeki müzik ve ses kullanımı da hikayeyi destekliyordu. Filmin özgün müziklerinde Efe Demiral ve Nova Norda’nın imzaları bulunuyor. Bir sahneyi başarılı yapan en önemli detaylardan biri müziklerdir ve bu film bu konuda başarılı sayabileceğimiz filmlerden bir tanesi. Özgün müzikler dışında kullanılan telifli şarkılar da anlatılmak isteneni, verilmek istenen mesajı destekleyiciydi.
Genel olarak baktığımız zaman ilk uzun metraj bir filme göre gayet başarılı olduğunu söylemem gerekiyor. Tabii ki kısadan uzuna geçerken bocalamak, bazı şeyleri eksik yapmak oldukça doğal ve olması gereken bir süreç aslında. Bunları söylemek ama filmin başarısını da baltalamamak gerek. Zeynep Köprülü’nün yolunun daha güzel başarılara çıkacağını düşünüyorum. Umarım çalışmaları devam eden yeni filmi de en kısa sürede bizlerle olur.
Su Yüzü: Geçmişle Yüzleşme
