Gibi 6. Sezon 4. Bölüm: Metin
Gibi’nin bu bölümünde absürdün dili biraz daha sessizleşiyor ama bu sessizlik, çok daha sertleşmiş bir hâlde bizlere sergileniyor. “Metin” adlı bu bölümde iletişimsizlik, kırgınlık ve arkadaşlık dinamikleri ön planda tutulurken her zamanki gibi gündelik bir durumun içinden sıra dışı bir hikâye doğuyor. Bu kez kelimeler ve süslü cümleler azalıyor fakat gerilim artıyor. Çünkü bu bölümde, özellikle ilk yarısında, Yılmaz, İlkkan ve Ersoy birbirleriyle tek bir kelime dahi etmiyor.
Üçlünün küs olma sebebi bile net değil. İlkkan, Ersoy’un yatarken kapıyı kilitlememesine bozulmuş. Bu olaydan doğan küslüğün sonrasında Yılmaz’ın bu küslük zincirine nasıl dâhil olduğunu ise kimse hatırlamıyor. Fakat bu durum o kadar ilerlemiş ki ortak kullanım alanı olan salonu bile sırayla kapma mücadelesine girişmişler. Salona “önce gidenin” oluyor anlaşmaya göre. Ne bir selam, ne göz teması… Her şey yerini pasif-agresif bir soğukluğa bırakmış. Tabii ki Gibi evreninde hiçbir çatışma sadece içinde yaşanmaz; bu üçlünün sessizliğini birinin bozması gerekiyordur: Tam da bu hususta devreye Metin girer.
-Dikkat, bu kısımdan sonrası spoiler içerir-
Yılmaz, bilgisayar “set-up”ını yükseltme vaadiyle Metin’i eve davet eder. Esas amacı, onun aracılığıyla diğer ev sakinleri arasında oluşan köprü ile iletişim kurmaktır. Metin, kısa sürede üç karakterin arasında bir kurye hâline gelir. Selamlar, küfürler, kırgınlıklar hep onun üzerinden taşınır. “Metin’e söyle”, “Sen sus Metin”, “Metin ne dedi?” gibi repliklerle birbirlerine kuracakları her cümleyi “Metin” öznesiyle kullanmaya başlarlar. Karakterler fiziksel olarak yan yana olsalar da hiçbir duygusal yakınlık kalmamıştır. Ancak bu durumun bile kendince işleyen bir düzeni oluşur.
Ne var ki Metin’in taşıdığı yük hafif değildir. İlk başta arabulucu gibi görünen bu rol, zamanla yıkıcı bir etkiye dönüşür. Herkesin lafını taşıyan, mesajlarını ileten, küfürlerine aracı olan biri hâline gelen Metin, sonunda kendi sesini kaybeder. O kadar çok konuşulmuştur ki artık “Metin” kelimesinin her yankısı kendi içinde bir boşluk yaratır. Bu gerilim, bir akşam salonda toplu hâlde sakince televizyon izledikleri bir anda aniden patlar. Sessizliğin içinden bir silah sesi yükselir ve Metin, hiç beklenmedik bir şekilde Yılmaz’ı vurur.
Bu olay şaşırtıcı olduğu kadar, Yılmaz’ın sükûnetli tepkisi ve umursamazlığı karşısında yine absürtlüğünü korur. Ancak bölüm bu noktada yine Gibi’ye özgü bir kırılma yaşar. Final sahnesinde, Yılmaz’ı eve dönerken görürüz. Barışılmıştır. Metin’den şikâyetçi olmamışlardır. Üçlü yeniden bir aradadır. Her şey sanki normale dönmüş gibidir. Ama Metin değişmiştir ve kendi adını alnına kazıtmıştır. Adının bu kadar çok ağızda dolaşması, onu kendine bile yabancılaştırmış; sonunda bir isim değil, başkalarının cümlesine sıkışmış bir etki hâline gelmiştir.
Bu bölüm, dostlukla mesafe arasındaki o ince çizgide geziniyor; konuşmadan da yıpratmanın mümkün olduğunu gösterirken insanın kendi kimliğini bile başkasının sesinde kaybedebileceğini hissettiriyor. Özellikle Metin karakteri, bölümün en güçlü metaforu hâline geliyor. O, aynı anda hem bir iletişim aracı hem de iletişimin kurbanı. Gibi’nin sevilen karakter üçlüsü arasında yaşanan bu soğukluk, tahmin edilenin aksine bir kopuş değil, birbirine bağımlılığın sessiz bir dışavurumu.
Metin’in trajik ve bir o kadar da ironik dönüşümü, dizinin genel anlatım diliyle örtüşüyor. Yılmaz’ı vuran bir adamın sonunda suçlanmaması ama kendine dönüp kendi adını yüzüne kazıması… Bu, Gibi’nin yalnızca komik değil, düşündüren, bazen de utandıran yanlarını çok iyi gösteriyor. Ve tam da bu yüzden hâlâ izleniyor.
Gibi 6. Sezon 4. Bölüm: Metin
