129

35. Ankara Film Festivali: Ulusal Kısa Film Yarışması 2

Ankara Film Festivali, her yıl ulusal kısa film yarışmalarıyla Türkiye’deki yaratıcı sinemacıların sesini duyurmayı amaçlıyor. Bu seneki “Ulusal Kısa Film Yarışması 2” seçkisi de toplumunun sosyal, kültürel ve psikolojik dinamiklerini farklı perspektiflerle ele alan kısa filmler içeriyor. Filmlerin her biri, gerek teknik becerileri gerekse hikâye anlatımıyla dikkat çekiyor. İşte her bir filme dair ayrıntılı bir bakış:

Eko

Mehveş Topçuoğlu’nun yönetmenliğini ve çizimlerini üstlendiği Eko, kimlik arayışındaki bir güvercinin kendini keşfetme ve kabul etme yolculuğunu anlatıyor. Üç buçuk dakikalık bu kısa animasyon, minimal çizim tarzı ve etkileyici ses tasarımıyla seyirciyi içine çekiyor. Güvercinin çevresiyle uyum sağlama çabalarını naif bir bakış açısıyla ele alan film, izleyiciyi karakterin içsel dünyasına ve çevreyle olan etkileşimlerine tanıklık etmeye davet ediyor. Eko, görsel sadeliği ve derin anlatımıyla, aidiyet arayışının evrensel temalarını etkileyici bir dille gözler önüne seriyor.

Rehber

Rehber filminde, Ali yıllar sonra geri döndüğü kasabasında, hayatını kaybetmiş olan oğlu İsa’dan geriye kalan birkaç nesneyle karşılaşır: bir cüzdan, bir fotoğraf ve oğlunun cep telefonu. Ali, oğlunun telefonundaki rehberde yer alan kişilerle iletişime geçerek, hiç tanımadığı oğlunun yaşamına dair parçaları bir araya getirmeye çalışır. Bu keşif süreci, Ali’nin hem oğlu İsa ile yaşamadığı duygusal bağları kurmasına hem de geçmişteki kendi tercihleriyle yüzleşmesine neden olur.

Film, kayıp ve bağ kurma temalarını işleyerek, izleyiciye bir yandan aile içindeki uzaklaşmaların acısını gösterirken diğer yandan geçmişle hesaplaşma sürecini yansıtan derin bir içsel yolculuk sunuyor. Ali’nin oğlunu tanıma süreci, aynı zamanda ebeveynlik ve kimlik arayışı gibi evrensel temalara da değiniyor; bu da filmi izleyiciler için duygusal ve düşündürücü bir yapım haline getiriyor.

Görüşürüz Kaplumbağa

Görüşürüz Kaplumbağa filminde, İnci, annesinin vefatının ardından Karadeniz’in sisli yaylalarında Zeynep ile karşılaşır. Zeynep, yurt dışına gitmiş, babasını geride bırakmış ve kendini hiçbir yere ait hissedemeyen bir karakterdir. Yalnızlık içindeki bu iki kadın, doğanın sessizliğinde bir araya gelerek kendilerine özgü bir bağ kurarlar.

Film, kayıp, yalnızlık ve aidiyetsizlik gibi temaları işlerken, doğanın dinginliğiyle insanın içsel çatışmalarını çarpıcı bir dille bir araya getiriyor. İzleyiciyi, karakterlerin yalnızlık ve aidiyet arayışı içindeki bu samimi yolculuğuna ortak ederek duygusal bir deneyim sunuyor.

Mori

Yakup Tekintangaç’ın Mori filmi, küçük bir çocuğun babasına duyduğu özlem etrafında şekillenen dokunaklı bir hikâye anlatıyor. Mori’nin babasından geriye kalan tek şey, babasının ona anlattığı masalın ses kaydıdır; Mori, bu kaydı tekrar tekrar dinleyerek babasıyla arasında bağ kurmaya çalışır. Bir gün okula yeni bir öğretmen geldiğinde, Mori onu babası zannedip bu inancını ısrarla sürdürür. Zamanla Mori’nin bu duygusal arayışı, öğretmeniyle arasında derin bir bağ oluşmasına neden olur.

Film, kayıp, özlem ve çocukluk saflığını işlerken, izleyiciye ebeveyn eksikliğinin çocukların dünyasında nasıl derin izler bıraktığını etkileyici bir dille aktarıyor. Mori’nin babasına duyduğu özlem ve ona dair küçük bir umuda tutunma çabası, karakterin içsel dünyasını ve kırılganlığını gözler önüne seriyor.

Dilan Hakkında Konuşmalıyız

Yönetmenliğini Umut Şilan Oğurlu’nun üstlendiği, yapımcılığını Zeynep Dilan Süren ve Dilan Çiçek Deniz’in yaptığı kısa film Dilan Hakkında Konuşmalıyız, mockumentary tarzında çekilmiş dikkat çekici bir yapım. Filmin başrolünde Sude Belkıs yer alırken, hikâye yakında 30 yaşına girecek olan Dilan’ın yaşamına odaklanıyor. Dilan, annesiyle birlikte yaşamakta ve amcasının emlak ofisinde çalışmaktadır, ancak kendini gerçekleştiremediğini düşünmekte, potansiyelinin açığa çıkmadığını hissetmektedir. Bu içsel çatışma, sorunun kökenine inmek isteyen bir belgesel ekibinin onu takip etmesiyle dışa vurulur.

Film, mizahi bir belgesel tarzı olan mockumentary yaklaşımıyla Dilan’ın sıradan gibi görünen ama derinlerde birçok soru işareti barındıran hayatını ele alıyor. İzleyiciyi hem güldüren hem de düşündüren bu yapım, Dilan’ın yaşadığı potansiyelini gerçekleştirememe hissini çarpıcı bir şekilde işleyerek izleyicilere samimi bir karakter portresi sunuyor.

Hayaller, Umutlar ve Dönen Yunuslar

“Hayaller, Umutlar ve Dönen Yunuslar”, modern Türk sinemasına taze bir soluk getiren, düşündürücü ve eğlenceli bir kısa film. Adil Burak Aydın’ın yazıp yönettiği film, günümüz teknoloji çağında kimlik ve varoluş sorgulamasını zekice ele alıyor. Reenkarnasyon gibi derin bir konuyu bürokrasi ve teknoloji ile harmanlayarak hem güldürüyor hem düşündürüyor.

Ana karakter Erdi’nin yaşadığı teknik sorunlar ve sistemde takılı kalması, modern hayatın absürtlüğünü yansıtırken, diğer karakterlerin geçmiş yaşamlarını öğrenme telaşı toplumsal bir eleştiri sunuyor.

Ankara Film Festivali’nin “Ulusal Kısa Film Yarışması 2” seçkisindeki filmler, modern toplumunun ruhunu yansıtan çeşitli temaları ustalıkla işliyor. Bu yapımlarda en çok göze çarpan tema, aile bağları ve bu bağlardaki kopukluklar. Rehber‘deki baba-oğul ilişkisi, Mori‘deki baba özlemi ve Görüşürüz Kaplumbağa‘daki anne kaybı gibi örnekler, aile kavramının karmaşıklığını ve duygusal derinliğini gözler önüne seriyor.

Kimlik arayışı ve varoluşsal sorgulamalar da seçkinin merkezinde yer alıyor. Eko‘daki güvercinin kendini kabul etme mücadelesinden, Dilan Hakkında Konuşmalıyız‘daki otuzlu yaşların bunalımına ve Hayaller, Umutlar ve Dönen Yunuslar‘daki reenkarnasyon üzerinden yapılan kimlik sorgulamasına kadar, karakterler sürekli olarak “Ben kimim?” sorusuna yanıt arıyor. Bu arayış, modern yaşamın getirdiği aidiyet sorunlarıyla da iç içe geçiyor.

Kayıp ve yas temaları, filmlerin duygusal omurgasını oluşturuyor. Karakterler sevdiklerini kaybetmenin acısıyla yüzleşirken, bir yandan da yeni bağlar kurma ve hayata tutunma çabası içindeler. Bu noktada umut teması devreye giriyor. Görüşürüz Kaplumbağa‘daki iki yalnız ruhun kurduğu bağ ya da Mori’deki öğretmen-öğrenci ilişkisi, kayıpların ardından yeni başlangıçların mümkün olduğunu gösteriyor.

Bu seçkideki filmler, farklı teknikler ve anlatım biçimleri kullanarak, Türkiye’nin sosyal ve psikolojik manzarasını çizerken, aslında evrensel insanlık durumlarını da başarıyla yansıtıyor. Yönetmenlerin özgün bakış açıları ve yaratıcı anlatım teknikleri, güncel meseleleri hem yerel hem de evrensel bir perspektiften ele almamızı sağlıyor.

35. Ankara Film Festivali: Ulusal Kısa Film Yarışması 2