Stolen: Belgesel mi Film mi?
Netflix son zamanlarda birçok uluslararası filmi bünyesine katmaya başladı. Bunlardan birisi de İsveç yapımı Stolen (Çalıntı) oldu. Yayın hayatına başladığı andan beri nedenini çok anlamadığım bir şekilde Netflix’in filmler listesine 6 numaradan giriş yaptı ve hala da yerini koruyor. Filmi bu kadar popüler yapan şeyin arkasında belki de ticari bir amaç gütme söz konusu olabilir.
Konusuna gelecek olursak; İsveç’in yaman dağlarında Elsa adlı küçük kız geyik çobanlığı yapan ailesiyle yaşamaktadır, küçüklüğünden beri geyiklerle büyüyen ve onlarla farklı bir bağı olan Elsa’nın ileride yapacağı iş şimdiden bellidir. Fakat kasabada işler yolunda gitmemektedir, Elsa’nın da dahil olduğu Sami yerlileriyle kasabanın diğer yarısı arasında büyük bir çatışma yaşanmaktadır. Yıllardır süregelen bu çatışmaya neden olan Sami yerlilerinin geçim kaynakları geyiklerdir. Kasabadakiler bu geyikler yüzünden geçimlerini sağlayamamakta, yaptıkları işler sarkmaktadır. Kaçakçılık işiyle uğraşan bir adam ise geyikleri teker teker öldürmeye başlar ve Elsa küçük yaşta buna tanık olurken adamdan korktuğu için hiç kimseye gerçeği söyleyemez. Aradan 10 yıl geçer Elsa genç bir kadın olur ve kasabalılarla olan sorun hala devam etmektedir. Geyikleri her geçen gün öldürmeye devam eden kişiyle yüzleşen Elsa yerli mirasını korumak için büyük bir mücadelenin içine girer.
Filmin ana aksına baktığımızda adalet arayışında olan genç bir kadını izliyoruz fakat konunun derinliğinin maalesef ki başarılı bir şekilde işlenmediğine şahit oluyoruz. Reji, hikayeye ve oyunculara çok mesafeli kalmışken mekanları ise üst seviyeye çıkarmış. Özellikle karlı manzara planları şahsen bende belgesel izliyormuşum hissini uyandırdı. Görsellik açısından filmin başarılı olduğu yadsınamaz, işin içerisine donuk oyunculuklar ve sığ bir şekilde işlenen konu girince ise bu görsellik tek başına filmi taşıyamıyor. Ayrıca üstü doldurulmayan diyaloglar, bazı sahnelerin ağır ve sıkıcı olması, karakterlerin içsel ve dışsal çatışmalarının yeterince güçlü kurulmaması izleyenleri filmden uzaklaştırabilecek düzeyde.
Filme başladığım andan itibaren düşündüğüm şey şu oldu; Sami yerlilerinden intikam almak için geyiklerini öldüren cani bir adamın filmin ikinci bloğunda insan cinayetine kadar gidebilmesi, bu da bizleri gerilimin doruk noktasına çıkaracaktı, üçüncü blokta ise Elsa adlı kadının adalet arayışını ve adamla olan savaşını izlemiş olacaktık. Özellikle dramatik filmlerde izleyicinin duygusal olarak sarsılmasını ve karakterlerle empati kurma yoluna girmesini sağlayan Katarsis’i sonuna kadar yaşayacaktık. Fakat filmde bazı şeylerin bu şekilde işlenmemiş olması kendi adıma konuşmam gerekirse böyle bir deneyime sahip olamadığımı gösterdi. Tabii bununla birlikte film için olumlu yorumlar yapanlar da var.
Film farklı bir coğrafyaya ait kültürü doğal bir şekilde aktarmasıyla da başarılıydı. İsveç’in dağlarında küçük köyde yaşayan yerlilerin giydikleri kıyafetler günlük hayattaki yaşama biçimleriydi. Bu noktada bu etnik grubun tarzları güzel bir stylingle harmanlanmıştı. Benim en çok ilgimi çeken şeylerden birisi de filmde bir tarafta hayvanlara verilen önemi, sevgiyi izlerken diğer tarafta ise hayvanlara yapılan eziyeti izlememiz oldu. Yani iki farklı insan türünün de dünyamızda var olduğunu bizlere tekrar hatırlattı. Geyiklere eziyet edilen sahnelerin rahatsız ediciliği de haliyle fazla… Sonuç olarak filmin ana cümlesi olan “Sahibi sen değilsin, sana ödünç verildi” yaşamın özeti niteliğindeydi fakat senaryodaki yetersizlik, derinlik ve dil filme olumsuz bir gözle bakmama neden oldu. Bu noktada sizlere filmi kesinlikle izlemelisiniz gibi bir öneri sunamayacağım, bana kalırsa vakit kaybından öteye gidemiyor. Tercih sizlerin!
Stolen: Belgesel mi Film mi?
