Scoop: Prens Andrew Yeniden Zor Durumda
5 Nisan’da Netflix üzerinden yayınlanan Scoop Prens Andrew’un 2019 yılında BBC Newsnight programına konuk olması ve bunun arka planını anlatıyor. Bu programı özel kılan nokta Prens Andrew’in yıllarca Jeffrey Epstein ile olan arkadaşlığı sebebiyle basının ona yıllarca baskı yapması ve kendisinin yaptığı savunmaların hep başarısız kalması.
Tahmin edersiniz ki , kraliyet ailesindeniz insanların gerçekten masum olmanıza inanması zor olabilir.
Philip Martin’in yönettiği bu filmde başrollerde bize Gillian Anderson, Billie Piper ve Rufus Sewell eşlik ediyor.
Öncelikle biraz daha bu yazı da olayın arka planını anlatmaya çalışacağım.
Ülkemizde de geçen aylarda Jeffrey Epstein çok konuşuldu, özellikle özel adası olmasından ve çocukların bu adada fuhuşa zorlanması üzerine. Bu yazıda aslında kendisinden çok fazla bahsetmek istemiyorum çünkü kendisi zaten işlediği tüm suçları ile biliniyor ve işlediği suçlar saymak ile bitmez. Amerika’nın çok uzun süre kendisine göz yumması ve bu yüzden hapiste kaldığı sürede bile çok rahat yaşamış biri.
Gelelim prens Andrew’a kendisi yıllarca hem basın hem halk tarafından Epstein ile olan arkadaşlığı yüzünden suçlamalara maruz kalmış. Masum olduğunu kanıtlaması için yaptığı hiçbir açıklama yeterli ya da inandırıcı olmamış.
Aynı 2019 yılında yaptığı röportajında yeterli olmaması gibi.
Ancak bu röportajı önemli kılan iki nokta var.
Birincisi prens Andrew’un Epstein olayları ya da mağdurları ile ilgili ciddiye aldığına dair hiçbir duygu ya da açıklama yapamaması, ikincisi ise bu röportaj sonrası kendisinin tüm kraliyet görevlerinden ayrıldığını açıklaması.
Film hakkında notlarımla devam edeyim. Şimdi filmin birkaç iyi yanı var. Mesela gazetecilik üzerine bir bakış sunması gazetecilik ile ilgilenen birçok kişiye ilham olabilir. Tüm röportaj bize çok zor sorular sorup köşeye sıkıştırmadan aslında ucu açık sorular sorup karşındaki kişiye kendini iyi anlatabilmesi için alan tanımanın önemini gösteriyor. Zaten filme göre de röportajın başarılı olmasının en önemli sebebi bu.
İkinci iyi bir yanı oyuncu seçimi de oyunculuklar da tam yerinde, hiçbir şey kurgu olduğunu hissetmiyor. Özellikle Rufus Sewell genç yaşına rağmen makyajın da yardımıyla çok gerçekçi bir oyun ortaya çıkarmış.
Bu kısımdan itibaren filmi üç kısımdan tartışabiliriz. Birincisi, film gerçekten gerekli miydi ?
Film ilk bakışta bu röportajın yapımında yer alan üç gazeteciye yer vererek onların bakış açısından göstermek istese de bunu çok yapamıyor. Seyircinin bu zorlu röportajda üç kadın gazetecinin gösterdiği emeği anlaması için yeteri kadar yer yok çünkü filmin önemli derecede bir kısmı zaten yapılan bir röportajın tekrar çekilmesiyle yer kaplamış.
Forbes da yapılan bir habere göre McAllister’in bu röportaj için onay alması bir yıldan fazla sürmüş. McAllister on üç ay boyunca Trisk ile iletişimde kalıyor.
Diğer tartışacak iki kısım birbiri ile bağlantılı.
Film’ in hem dram hem belgesel olarak yer alması pek mantıklı değil çünkü burada bahsedilen sıradan bir konu değil; Prens Andrew, cinsel suçtan hüküm giymiş birinin günlerce evinde kalmış, özel jetine binmiş veya adasına gitmiş nüfuzlu biri iken gerçekten tarafsız olunmasına ya da senaryoyu hafifletmeye gerek var mıydı ?
Yani filmin bir ağırlığı ya da tarafı yok, üç gazeteciye odaklanacak o yüzden böyle dersek o da mantıklı değil; çünkü gazetecilere de yeterince yer verilmiyor.
Tam olarak hangi kısım gerçek hangi kısım drama?
Bilemiyoruz. Biz prensi röportaj öncesi pratik yaparken ya da sözlerini ezberlerken de görüyoruz ya da röportaj sırasında bbc çalışanlarının prensin kaç kez jetine bindiği gibi bilgilerin geldiğini de görüyoruz.
Bu bilgiler havada kalıyor sanki önemi yok.
Belgesel olarak ele aldığımızda da aynı şekilde birçok sıkıntı var. Belgesel olarak da gerçeği yansıtamıyor; röportaj öncesi veya röportaja baktığımızda orijinaldeki bazı önemli cümleler hiç yer verilmemiş ya da başka cümleler ile değiştirilmiş.
Filmin sadece belgesel olarak röportaj öncesi ve sonrasına üç gazeteci için odaklanması daha iyi olurdu. Gazetecilerin en azından yoğun araştırma veya çalışma zamanlarını bir bir röportaj yapmaya yaklaşması, varsayalım ki her bilginin birbirini takip etmesi belki daha keyif verirdi.
Ya da gerçekten röportaj sonrası twitter üzerinde gündem olduğunu görmek gazetecilerin başarılı hissetmesi için yeterli bir kısım mıydı?
Kısaca özetlemek gerekirse bence film izlenebilir ama fragmanda vaad ettiğini seyirciye sunmaz. Röportajın orjinalı izlemek ve birkaç haber okumak da filmden daha çok gerçeği görmenize yardımcı olacaktır.
İyi seyirler dilerim.
Scoop: Prens Andrew Yeniden Zor Durumda
