Gibi 6. Sezon 6. Bölüm: Çağrı’yla Yapılan 17 Konuşma
Her hafta olduğu gibi, yine hayatın içinden bir meseleyi alıp onu kendi gerçeklik algısıyla tersyüz etmeyi başaran bu bölümde “aile içi iletişim”, “doğru bildiğimiz yanlışlar” ve “müdahale kültürü” masaya yatırılıyor. Ama bunu didaktik bir dille değil; tam aksine, hepimizin doğru sandığı refleksleri sorgulatarak yapıyor.
Bölüm, tanımadığımız iki yeni simayla başlıyor: Haldun Abi ve oğlu Çağrı. Yılmaz, İlkkan ve Ersoy’un sofrasında, kuru dolma tarifi eşliğinde gelişen diyaloglar kısa sürede bir baba-oğul çatışmasına evriliyor. Haldun Abi’nin “İnsan eve geldiğinde afiyette olmalı.” sözüyle başlayan sohbet, Çağrı’nın hayat tercihleri üzerinden bir sorgu odasına dönüyor. Ders notlarından müzik zevkine, hobisinden arkadaş çevresine kadar her şey masaya yatırılıyor ve bizim üçlü, klasik “arabulucu” refleksiyle olayı yumuşatmaya çalışıyor.
Ancak bu bölümde asıl parmak basılan nokta, iyi niyetle yapılan müdahalelerin nasıl çığrından çıkabileceği. Yılmaz, İlkkan ve Ersoy, Haldun Abi’nin ricasıyla Çağrı’ya “abilik” yapmaya çalışırken aslında genç bir adamın kişisel alanını nasıl ihlal ettiklerini fark etmiyorlar. Uyurken izinsiz odasına dalmaları, gece takip etmeleri, okulda gizlice muhbirlik yapmaları, mahallelinin önünde zorla dans ettirme fikri; işte tam da bu “biz daha iyi biliriz” yaklaşımının trajikomik birer örneği. Çağrı’nın haklı isyanı bile babasının tokadıyla susturuluyor ve sonunda herkes, olması gerekenin bu olduğuna inanıyor.
Bölüm ilerledikçe karakterler kendi müdahalelerinin sonuçlarını sorgulamaya başlıyor. Yılmaz’ın “Bence hata ettik.” cümlesiyle başlayan bu pişmanlıktan ders çıkarmak yerine, olayları daha da derinden etkileyecek yöntemlere başvuruyorlar. Toplum olarak çoğu zaman bir problemi çözmek adına daha büyük bir sorun yaratıyoruz. Çığ etkisi yaratan ve buna rağmen asla ders çıkarma zahmetinde bulunmadığımız hatalarımız yüzümüze vurulur gibi olacakken, Ersoy’un fısıltıyla söylediği “Haldun Abi de doktora gitmeli.” cümlesiyle silkeleniyor ve hatanın yine bizde değil, aslında başka bir kaynakta olduğu çıkarımına vararak rahat bir nefes alıyoruz. Yalnızca “sorunlu” gördüğümüz kişileri düzeltmeye çalışırken, asıl problemi gözden kaçırma adetimizi yine sergilemiş bulunuyoruz.
Her şeyin kontrol edilebileceğine inanan zihinler için bu bölüm aslında küçük bir tokat gibi. Çünkü Gibi, Haldun Abi’nin otoriter yaklaşımını ya da bizim üçlünün iyi niyetli ama beceriksiz müdahalelerini sadece komik birer anekdot olarak bırakmıyor; izleyiciye dönüp “Gerçekten çözüm bu mu?” diye sorduruyor. Bazen en büyük hata, hiçbir şey yapmamak değil; fazla şey yapmaya çalışmak oluyor. Ve bu bölüm, o ince çizgiyi bilmeden aşmanın nasıl geri dönülmez sonuçlar doğurabileceğini ustalıkla gösteriyor.
Ve final… 21 yıl sonrasına gittiğimizde, tüm bu müdahalelerin ironik bir tabloya dönüştüğünü görüyoruz. Çağrı, doktor ya da mühendis olmamış; ama hapishanede saz çalmayı öğrenmiş. Haldun Abi ise hayatının aşkını bulmuş ve herkes mutlu. Kaderci ve kederli bir son beklerken, son dakikada umut dolu mutlu bir son bizi bekliyormuş. Aksine, “Hayat müdahale ettiğin gibi şekillenmez.” deniyor bizlere. Ne kadar yönlendirmeye çalışırsan çalış, yol yine kendi mecrasını buluyor.
Bu bölüm, absürt komedi sınırlarının ötesine geçerek toplumsal reflekslerimizi, aile içi baskıyı ve iyi niyetle yapılan yanlışları sorgulatıyor. Mizah bu kez kahkahadan çok buruk bir tebessümle geliyor. Çünkü izlerken, “Ben olsam ben de aynısını yapardım.” dediğimiz her hareketin nasıl bir sonuç doğurabileceğini gösteriyor.
Gibi’nin bu sezonki en düşündüren bölümlerinden biri olan bu hikâye, “Her müdahale çözüm değildir.” fikrini biz seyircilerin zihnine bırakıyor. Ve belki de en çok şu soruyu sorduruyor: Gerçekten yardım mı ediyoruz, yoksa sadece kendi doğrularımızı dayatıp vicdanımızı mı rahat ettiriyoruz?
Gibi 6. Sezon 6. Bölüm: Çağrı’yla Yapılan 17 Konuşma
