Çılgın Dershane 5: Updated: Yeni Bir Bakış Açısı
Çılgın Dershane 5: Updated, popüler gençlik komedi film serisinin devamını tekrar beyaz perdede izliyoruz. 8 Kasım 2024’te ülkemizde vizyona giren filmin yönetmen koltuğunda Yasemin Erkul Türkmenli oturuyor. Senaryosunu Şafak Güçlü ve İrhan Saruhan üstlenirken, filmin başrollerinde Mehmet Efe Çam, Ertunç Tunçer ve Duygu Zehra Doğru yer alıyor. Ayrıca serinin diğer filmlerinden görmeye alıştığımız Mustafa Topaloğlu da yine filmde karşımıza çıkıyor. Dinamik bir eğlence ortamında toplumsal ve bireysel çatışmaları mizahi bir dille ele alan film, farklı sosyo-ekonomik kökenlerden gelen gençlerin bir tatil köyünde katılacakları bir yarışma için bir araya gelerek akademik başarı ve bireysel gelişim için çabalamasını konu alıyor.
Çılgın Dershane 5: Updated, Türkiye’de gençlik komedi türünün popüler kültürdeki yerini bir kez daha gözler önüne sererken, aynı zamanda mizah ve eğlencenin ardına gizlenmiş toplumsal dinamikleri de içinde barındırıyor. Serinin devam filmi olarak, genç izleyici kitlesine hitap eden bu yapım, ana akım gençlik anlatısının tipik öğelerini işlerken bireysel hikâyeler ve karakter gelişimi bakımından biraz yüzeysel kalıyor.
Film, bir seri katilin bir adamı yolda giderken öldürmesiyle başlıyor. İlk başta soru işaretleri uyandıran bu sahne, ardından seri katil ve öğrencilerin aynı otele gelmesiyle eğlenceli olaylara zemin hazırlıyor. Ancak genel film konusundan farklı bir olay örgüsüne sahip olan bu karakterin hikâyesi, filmin genel akışından bağımsız olduğu için anlatıda geri planda kalıyor ve yalnızca filme birkaç dakikalık eğlenceli sahneler ekliyor. Bu da “Bu karakter ve sahnelerine gerek var mıydı?” sorusunu akla getiriyor. Ekstra mizah sağlamak amacıyla eklenen bu yan hikâye, filmin senaryosundaki özgünlüğü bir miktar azaltıyor.
Özlem Dershanesi öğrencileri, deprem bölgesindeki yaşıtları için bir derslik yapmak istiyor ve bunun için para ödüllü bir yarışmaya katılıyorlar. Ancak bu yarışma tahmin ettiklerinden daha zorlu bir süreç oluyor. Başka bir okuldan gelen, sosyo-ekonomik durumları farklı bir grup genç ile aralarında çatışmalı durumlar yaşanıyor. Genel olarak bu çatışmaları mizahi bir şekilde izlesek de, zaman zaman aşırıya kaçan olaylar göze çarpıyor. Özellikle karakterler üzerinden aktarılan bu aşırılık, bir yerden sonra izleyiciye abartılı ve gerçek dışı geliyor. “Çapkın” olarak nitelendirilen iki karakterin aşırı tavırlarının, bu olay örgüsünde biraz daha normalleştirilmesi, filmin doğal komedi akışını daha dinamik tutabilirdi. Ancak neredeyse her sahnede sergilenen bu aşırı çapkın tavırlar ve özellikle oyuncuların beden dilindeki abartılı hareketler, bir noktadan sonra izleyiciye yapay gelebiliyor.
Filmin karakterleri, toplumsal sınıflar ve bireysel kimlikler arasındaki gerilimleri keşfetme potansiyeline sahipken, daha çok yüzeysel espriler ve abartılı mizansenlerle ilerliyor. Bu nedenle bireylerin ve toplulukların sosyal gerçeklikleri derinlemesine incelenmiyor; aksine, belli klişelerle yeniden üretiliyor. Öte yandan, film hızlı tempolu anlatımı ve eğlence odaklı yapısıyla izleyicinin ilgisini korumayı başarıyor. Ancak genç karakterlerin karşılaştığı sorunların hafifletilmiş şekilde sunulması, eleştiriye açık bir durum olarak görülebilir. Gençlik sorunlarının yalnızca mizahi ögelerle ele alınması, bu sorunların ciddiyetine ve toplumsal kökenlerine değinmeyen bir anlatı yapısı oluşturuyor. Bu durum, filmin gençlerin gerçek hayatla kurduğu ilişkiyi daha sembolik ve özdeşleşme potansiyeli düşük bir biçimde aktarmasına sebep oluyor ve mizahi dili, filmin içindeki detayların yüzeysel kalmasına yol açıyor.
Teknik açıdan film incelendiğinde ise, filmin sinematografik dili serinin önceki filmleriyle tutarlılık gösteriyor. Popüler gençlik anlatılarında beklenen canlı renk paleti ve dinamik kamera kullanımı tercih ediliyor. Ancak bu estetik tercihler, filmin karakterlerinin içsel dünyalarına veya anlatılan hikâyenin daha derinlikli bir atmosfer yaratmasına katkıda bulunmaktan çok, seyirciyi yüzeyde tutan bir seyir deneyimi sunuyor. Bazı hareketli sahnelerde kullanılan kamera açıları sahneye göre uyumlu olsa da, ara açılarda gördüğümüz yakın plan sahneler, bir noktadan sonra aşırıya kaçıyor ve tekrar ediyor. Filmin sinematografik dil birliği gereği yapılan yakın plan çekimlerin, sahneye daha uyumlu bir şekilde veya ara açılarla gösterilmesi gerekirdi. Ancak bu durum hızlı kamera hareketleri, yakın plan çekimler ve tekrar hızlı kamera hareketleri şeklinde düzensiz bir biçimde sunulduğu için izleyiciyi yoruyor.
Filmin ses ve müzik tasarımına baktığımızda, müzik tercihleri ve kullanılan şarkılar temposu yüksek ve filme uyumlu bir şekilde işlenmiş. Ancak bazı kısa sahnelerde kullanılan ses tasarımları çok yapay kalıyor. Özellikle bazı karakterlerin bir şey içerken veya yerken kullanılan ses efektleri, karakterin hareketiyle örtüşmüyor. Bu durum, ses tasarımında dikkat edilmesi gereken bir nokta olarak öne çıkıyor.
Sonuç olarak, Çılgın Dershane 5: Updated, gençlik komedisi olarak türünün eğlenceli bir örneğini sergilerken bireysel ve toplumsal dinamikleri derinlemesine ele almıyor. Genç izleyiciyi eğlendirmeye yönelik yüzeysel bir anlatım tercih ederken, daha derin sosyolojik analizlere yer verilmesi ve mizah unsurlarında aşırıya kaçılmaması filmi kültürel bir yorumlama bağlamında daha değerli kılabilirdi. Film, serinin önceki filmlerindeki dinamiği yakalamaya çalışsa da, oyuncuların biraz daha doğal bir akıcılığa sahip olması beklenirdi. Yine de mizah ve eğlence anlamında seyirciyi tempoda tutarak keyifli bir şekilde izlenmesini başarıyor.
Çılgın Dershane 5: Updated: Yeni Bir Bakış Açısı
