Terminator 2: Judgement Day: Sinemaya Görkemli Bir Dönüş
Bazı filmler vardır, 30 yıl sonra unutmuş olabilirsiniz. Ama bazı filmler vardır ki bırakın 30 yılı, üzerinden 250 yıl geçse de unutamayacağınız filmler olur. Bu hafta sinema tarihinin iki sağlam yapımı vizyona girdi. Biri Ron Howard’ın yönetmenliğini üstlendiği The Da Vinci Code (2006), diğeri ise James Cameron’ın bilimkurgu tarihini sonsuza dek değiştiren, üzerinden 34 yıl geçmiş olmasına rağmen hâlâ izlenmeye devam edilen Terminator 2: Judgment Day.
Bugün sizlere Terminator 2: Judgment Day filmi hakkında mümkün olduğunca detaylı bir inceleme sunacağım. James Cameron’ın yönetmenliğini ve William Wisher ile birlikte senaristliğini üstlendiği bu filmde, John Connor’ı biri öldürmek, biri de korumak üzere görevlendirilen iki insan suretindeki makinenin dünyamızdaki mücadelesine tanık oluyoruz. Başrollerde Arnold Schwarzenegger, Linda Hamilton, Robert Patrick ve Edward Furlong yer alıyor. 1992 yılında 6 dalda Oscar’a aday olan film; En İyi Ses, Ses Efekti, Görsel Efekt ve Makyaj dallarında 4 Oscar ödülü kazandı.
Film, üçüncü kez Türkiye sinemalarında izleyiciyle buluşuyor. Dünyada 204 milyon dolarlık bir hasılat elde eden bu yapım, Türkiye’de sinemalarda ilk olarak 25 Ekim 1991’de Özen Film dağıtımıyla, 3D versiyonuyla ise 25 Ağustos 2017’de Bir Film dağıtımıyla Fabula tarafından vizyona girmişti. Terminator 2: Judgment Day, bu hafta itibarıyla Bir Film tarafından üçüncü kez vizyona giriyor. Gelin, bu efsanevi, bu şahane filmin konusuna yakından bakalım.
Hikâye, 2029 yılında geçiyor. Sarah Connor’ı öldürme konusunda başarısız olan Skynet, bu kez T-1000 adında yeni bir robot üretiyor. Yeni bir Terminatör olan T-1000, insanlığın geleceğini şekillendirecek olan Sarah Connor’ın oğlu John Connor’ı öldürmek üzere 1991 yılına gönderiliyor. John’u korumakla görevlendirilen bir diğer robot T-800 de aynı yıla gönderiliyor. Böylece insanlığın kaderini belirleyecek büyük bir savaş başlıyor.
Filmin çıkışının üzerinden 34 yıl geçmiş olmasına rağmen hâlâ seyirciye bir şeyler söylemeyi başarıyor mu? Evet, hem de açık açık. İlk filmde makineleşmenin kötülüğüne, insanoğlunun makinelerle savaşının başlangıcına tanık olmuştuk. Bu filmde ise makineleşmenin merkezinde iyi ile kötünün mücadelesine, geleceğimizi şekillendiren büyük savaşa şahit oluyoruz. Öyle bir kader ki bu; insanlığın geleceği ya karanlığa mahkûm olacak ya da kendi kaderini yazarak aydınlığa çıkacak. Böylesine büyük bir kader, böylesine büyük bir savaş…
Bu filmde hiçbir senaryo öğesi, hiçbir diyalog boşa gitmiyor. Konuşulan her kelime, yazılan her sahne bu filmin özelinde kilit noktalara sahip. Neden mi? Çünkü bu filmde yaşananlar, içinde bulunduğumuz döneme dair oldukça gerçekçi bir tablo çiziyor. Makinelerin insanlığın yerini alması, hayatta kalmaya çalıştığımız savaşlar ve tüm bunlara rağmen insanlığın bitmek bilmeyen mücadelesi… Sanki bu film, bugünkü dünyaya dair bir uyarı gibi. Ama bir yandan da teknolojiye ve makineleşmeye dair umut dolu sözler söylemeyi ihmal etmiyor. Daha fazla detay verirsem spoiler olur. Sadece şunu ekleyeyim: İlk film ne kadar karanlıksa, bu ikinci film de o ölçüde daha umut dolu ve daha aydınlık bir hikâye sunuyor.
Görsellik konusunda konuşulacak çok fazla mesele var. Nereden başlasam bilemiyorum. George Lucas’ın kurduğu görsel efekt şirketi Industrial Light & Magic’in özellikle T-1000 üzerindeki sıvı metal efektleri, gri robota dönüşümü gibi detaylar hem fütüristik hem de rahatsız edici ölçüde başarılı. Görüntü yönetiminde kullanılan kamera açıları ve hareketleri son derece etkileyici. Otoyolda geçen terminatörlerin savaşı, laboratuvarın patlaması, Sarah Connor’ın yaşadığı travmalar, T-800’ün iyi bir robota dönüşüm süreci… Tüm bu sahneler sinematografik açıdan iz bırakıyor. Filmdeki makyaj detayları, özellikle Arnold Schwarzenegger’ın yüzüne yapılan robot makyajı o dönemde (ve bugün bile) ürkütücü seviyede başarılı.
Ses ve müzikler ise hâlâ kulaklarımızda yankılanacak kadar etkileyici. Brad Fiedel’ın müzikleri ile Tom Johnson, Gary Rydstrom, Gary Summers ve Lee Orloff’un ses tasarımları, hâlâ üzerinde konuşulan ve yazılar yazılan konular arasında. Hâlâ tedirgin edici, hâlâ orkestral, hâlâ harekete geçirici ve hâlâ tüyleri diken diken edici.
Oyunculuklar ise benden apayrı bir alkış alıyor. Özellikle Arnold Schwarzenegger’ın ilk filmdeki şeytani performansından sonra ikinci filmde daha babacan bir karaktere bürünmesi oldukça şaşırtıcı ve tebessüm ettirici. Film boyunca başta bir kâbusun habercisi gibi gördüğümüz T-800 karakteri, bir noktadan sonra geleceğin kurtarıcısına dönüşüyor. Linda Hamilton, Sarah Connor rolünde güçlü ve sert bir performans sergiliyor. T-1000’i canlandıran Robert Patrick, sertliği ve acımasızlığıyla filmin atmosferini pekiştiriyor. Peki ya John Connor’ı canlandıran Edward Furlong? Gerçekten sağlam bir performans sergiliyor. Mimikleri, enerjisi ve oyunculuğuyla öne çıkıyor. Sonradan American History X (Tony Kaye, 1999) ve bu filmin gerçek devamı Dark Fate (Tim Miller, 2019) filmlerinde de rol alması, bu söylediklerimin bir kanıtı.
Terminator 2: Judgment Day, izlerken tüylerimizi diken diken eden, teknolojiye, insanlığa ve makinelere dair hâlâ dersler çıkarmamızı ve sorgulamamızı sağlayan gerçek bir sinema harikası. James Cameron’ın bu eşsiz filmi şu anda sinemalarda. Hatta “seyredebilirsiniz” değil, mümkünse sinemada seyredin. Neden mi? Zira şunu anlıyorum ki pek az kişi bu tür filmleri sinemada seyretmeyi tercih ediyor. Pek çok kişi de sinemaya, özellikle de eski yapımlara para harcama konusunda tereddüt ediyor. Ama garantisini verebilirim ki böyle bir filmi sinemada seyretmek büyük bir nimettir. Fırsat varken bu filmi kaçırmayalım lütfen.
Puan: 9,5/10
